Kwaheri Nairobi

wow.

Dit is gewoon al mn laatste dag hier... Het is echt veel te snel gegaan... Al met al verschrikkelijk leerzaam; ze zouden alle Nederlanders moeten verplichten om eens in hun leven een tijd in een compleet andere stad / cultuur te leven...! Met name onze Geert, kijken of hij dan nog steeds ontwikkelingshulp compleet wil afschaffen (ok noodhulp uitgezonderd). Sarakasi is namelijk een naar mijn idee heel erg goed voorbeeld van hoe ons belastingsgeld goed besteed word. En meneertje Geert zou zich echt moeten schamen om zoiets weg te willen nemen, zodat we zelf (nog!) meer te besteden hebben... Je ziet hier letterlijk de gevolgen, en ik denk dat het voor sommige mensen heel goed is om dat eens (in) te zien. Dan krijgt men misschien door hoe ongelooflijk goed we het wel niet hebben in Nederland. Maar goed, genoeg over de politiek. Ok nog 1 ding dan, is er ondertussen al een kabinetsformatie? Of zijn ze nog steeds aan het bitchen? Ik heb het vermoeden dat het dat laatste is :P .

Pfoeee.... Wat ik net zei geld overigens ook voor mij, ik heb hier heel veel geleerd en nu groeit ook het besef van hoe goed ik het eigenlijk heb. Ik mis ook een hoop dingen uit Nederland, zoals mn Nederlandse familie en vrienden in het bijzonder(!), veel mensen weten niet hoeveel ze eigenlijk voor me betekenen. Maar ook dingen zoals mn gitaar mis ik echt gigantisch. En snoop dawg Bert! En het openbaar vervoer, hoe gek het ook klinkt aangezien ik altijd een redelijke hekel heb gehad aan de NS haha..En de 'Nederlandse' humor. Ik heb ook heel veel zin in mn nieuwe stage bij V2 records in Hilversum (als ik mn bedrijfsadminstratie maar haal! :O ) en om in Utrecht te gaan wonen.. En in het Nederlandse eten! En in lowlands :D !! en en en en.. Zoveel dingen mis ik dus al haha :p Ik heb wel een heel dubbel gevoel over het teruggaan naar Nederland... Aan de ene kant ben ik blij dat ik terugga, aan de andere kant denk ik dat ik deze wereld ook ga missen... Het hectische, het andere, deze stadsjungle. De avonden hier. Mn eenzame balkon, of het dakterras, waarvan je de hele stad kunt zien, en voelen, terwijl mn muziek het gevoel van de stad weergeeft... Alsof het een uiting van Nairobi is. Ik zou willen dat je als lezer dit kon voelen, wat ik bedoel. Ik denk dat mijn gehele verblijf goed kan worden samengevat door het nummer 'Eat the City, Eat it Whole' van As I Watch You From Afar; het hectische, het rustige, de chaos en de emotie. Het gevoel van de stad. Verboden dit met slechte geluidskwaliteit (..youtube) te beluisteren, dat zou namelijk heiligschennis zijn. Dit nummer heeft voor mij ook een unieke betekenis gekregen, onder andere door de eenzame avonden op het dakterras, waar niemand je stoort en niemand je ziet. Waar je vrij bent.

Daarbij speelt de gedachte; ik KAN gewoon terug, ik ga gewoon terug naar mn rijke landje en ondertussen blijven al deze mensen in de slums e.d. hier. Die kunnen niet 'terug' zoals ik kan, dit is hun wereld. Hun lot. Ik had net zo goed hier geboren kunnen worden, en dan? De kapper tegenover mijn appartement zal hier over 10 jaar nog staan, iedere dag voor zijn huisje, hopend op misschien 1 of 2 klanten op een dag, zodat hij s'avonds wat te eten heeft. Voor de rest staat hij daar wachtend. Wachtend op wat? Op verandering? Of juist niet? Veel mensen (inclusief ik zelf voor een gedeelte) weten niet wat ze hebben... Hoe verwend we eigenlijk zijn. Hoeveel kansen dat we krijgen. En hoe relatief weinig dat we die eigenlijk benutten. Gelukkig heb ik dat besef nu een beetje meer, en hopelijk blijf ik dat beseffen. Ik heb hier zo veel geleerd...


Deze vreemde geuren,
vreemde stad,
vreemde sigaret,
andermans kleuren
eenzaam als een vrije vogel
vliegend over een stad
een vogel bekleed met juwelen
maar hij ziet het niet
tot nu
tot openstaande deuren
worden ingetrapt

Vreemde stad,
ik ruik je geuren,
zie je mensen,
voel je geest,
adem je gedachten,
ik hoor je, raak je aan
fris en vers, bedorven, bestolen
maken me voelen
dat ik leef.


Nairobi damu. Kwaheri Nairobi!